The Book<<
Previous Chapter : Book
Index : Next Chapter >>
12. Het Directe Stem mediumschap 'Ik denk dat ik zonder twijfel kan
zeggen dat ik het meest geteste medium ben die dit land ooit heeft geproduceerd…Ik
ben opgesloten, vastgebonden, vastgezet, mijn mond is gesnoerd, vastgehouden en
gebonden, en toch kwamen de stemmen door om te vertellen van een eeuwig voortleven.' Leslie
Flint Directe stemmediums hebben een zeldzame gave. Diegenen die gestorven
zijn kunnen worden gehoord met hun eigen stem in de nabijheid van het medium;
Ze gebruiken het strottenhoofd of de stemorganen van het medium niet, maar ze
spreken door een strottenhoofd dat word opgebouwd uit ectoplasma. Één
van de grootste directe stemmediums uit Engeland was John Sloan. Hij gaf gedurende
vele jaren gratis zittingen voor kleine groepen van zijn vrienden. Één
van de zitters die al lange tijd kwam was Arthur Findlay, een agnostische effectenmakelaar.
Findlay werd overtuigd toen hij door Sloan de stem van zijn overleden vader en
een vriend van de familie hoorde die informatie onthulden die geen enkel levend
persoon kon weten. Findlay begon met een monumentale studie naar paranormale
wetenschap en produceerde een klassieker getiteld 'On The Edge Of The Etheric'
uit 1931. Het was een wetenschappelijke analyse van communicatie met entiteiten
uit het hiernamaals. Je kunt een gratis kopie van het boek downloaden op Internet,
zie
http://wvnvm.wvnet.edu/%7EGSA00121/books/books.htm Een ander
direct stemmedium welke recentelijk uitvoerig getest is was Leslie Flint. In zijn
aanwezigheid, als hij in trance was, met zijn mond dichtgetaped en vol water kwamen
er: ...letterlijk duizenden verschillende stemmen van overleden personen
door, deze zijn opgenomen voor het nageslacht, ze spraken in verschillende dialecten,
verschillende talen die ik niet ken en die zelfs niet meer op aarde gesproken
werden (Flint 1971: 170). In zijn autobiografie "Voices in the Dark"
beschrijft Flint hoe hij werd opgesloten, vastgebonden, vastgezet, mond dichtgetaped
en vastgehouden en dat de stemmen toch doorkwamen om van een eeuwig leven te spreken
1971: 169). De foto links laat Flint zien tijdens een test zitting uit 1972
waarbij hij wetenschappers toestond om hem vast te binden en zijn mond te snoeren
zonder enig effect op zijn mediumschap. Flint beschrijft hoe hij zittingen
gaf in hotelkamers, in huizen van vreemden, in het buitenland, in hallen, theaters
en kerken. In 1948 gaf Flint toestemming voor een serie experimenten die
zouden worden uitgevoerd door een wetenschappers van de Society for Psychical
Research(SPR) zie foto hieronder.
De Psychic News van 14 februari
1948 rapporteerde in detail een experiment waarbij de lippen van het medium vastgebonden
waren met plasticfolie, daaroverheen zat verband, en zijn handen en voeten waren
vastgebonden aan de stoel. De observators concludeerden dat ondanks de beperkingen
die waren gesteld aan Leslie, de stemmen al snel begonnen te spreken met de gebruikelijke
helderheid, er werd zelfs geschreeuwd. Er waren ongeveer 12 personen aanwezig
en ze hoorden allemaal genoeg om zelfs de meest hardnekkige scepticus te overtuigen
van het feit dat het vastbinden en verzegelen van de lippen van Leslie Flint de
onzichtbare sprekers niet konden weerhouden van alles te zeggen wat ze maar wilden.
Aan het einde van het experiment waren de plasticfolie, de verbanden en de touwen
nog intact. De informatie die doorkwam bij Leslie Flint waren niet zoals
sommige critici beweren vage suggesties die op iedereen toepassing konden hebben.
Neem als voorbeeld nou eens de volgende woordenwisseling tussen een jonge gestorven
piloot uit WO2 en zijn ouders. Hij verscheen in de eerste instantie tijdens een
seance waarbij Lord Dowding aanwezig was, waarbij hij zijn naam gaf als Peter
William Handford Kite, en hij vroeg of ze contact op wilden nemen met zijn ouders
op het adres dat hij gaf. De ouders accepteerden de uitnodiging om een tweede
seance bij te wonen en daarbij kwam Peter gedurende ruim 40 minuten door en hij
vertelde met zijn eigen stem het volgende waarvan zijn ouders bevestigden dat
het waar was: " Hij vertelde een grap over het kopen van een Duitse
herder die hij wilde kopen voor zijn dood
" Dat zijn moeder een foto van
hem en foto's van zijn graf in Noorwegen in haar tas had die ochtend
"
Dat hij de kersenboom die ze in de gedenktuin hadden geplant mooi vond
"
Dat zijn slaapkamer niet was veranderd sinds hij 6 jaar eerder stierf
"
Dat hij niet van zijn behang hield in zijn slaapkamer
" Dat zijn vader
nog steeds in zijn auto reed ook al was deze eigenlijk te klein voor hem Flint
beschrijft zijn bittere teleurstelling over parapsychologen in het volgende citaat: Toen
ik begon met toestemming geven om mijzelf te laten testen was ik naïef genoeg
om te denken dat als de testen positief waren, de wetenschappers en onderzoekers
die ze uitgevoerd hadden onder hun eigen voorwaarden aan de hele wereld de waarheid
zouden verkondigen dat er een leven bestaat na de dood. Maar ik kwam al snel achter
de harde manier waarop vele van diegenen die zichzelf wetenschapper noemen onwrikbare
eigen waarden hebben die volledig de mogelijkheid van een voortbestaan en een
doel van het bestaan van de mens uitsluit. Hun enige belang was om de stemmen
die via mij doorkwamen te verwerpen en ze accepteerden elk alternatief, hoe onwaarschijnlijk
of absurd ook eerder als verklaring dan dat ze toegaven dat de succesvolle experimenten
het leven na de dood bewezen (Flint 1971: 169). Flint bewijst het tegendeel
aan de sceptici Flint geeft een aantal voorbeelden van de lachwekkende theorieën
die door deze paranormale onderzoekers werden bedacht. Één was dat
de stemmen niet echt waren, maar dat ze werden geproduceerd door een combinatie
van hypnotiserende krachten gekoppeld aan een massa gehoors hallucinatie van de
zitters. Dit werd weerlegd toen de stemmen werden opgenomen (Flint 1971: 167).
Een andere theorie was dat Flint een buikspreker was. Deze theorie werd ook verworpen
toen ze een microfoon aan zijn keel maakten om te kijken of het geluid daar weg
kwam, deze zou het kleinste geluid versterken zodat iedereen het kon horen als
het geluid daarvandaan kwam, hij werd hierbij ook geobserveerd door een infrarode
telescoop (Flint 1971: 168). Toen ze geen andere verklaringen meer konden bedenken
kwamen ze met het idee dat Flint door zijn maag kon spreken (Flint 1971: 163). Degenen
die geen andere verklaringen konden bedenken beschuldigden Flint van fraude, hierop
zei Flint het volgende: Er is genoemd dat ik misschien wel een twee-weg
kanaal zou kunnen hebben met een andere kamer waarin een medeplichtige de stemmen
van de overledenen nadoet, of dat ik misschien wel tape-recorders zou hebben met
kant en klare berichten van de overledenen. Er komt geen einde aan de slimme trucs
die bedacht worden door diegenen die vastbesloten zijn om niet te geloven en meestal
zelfs niet eens aanwezig zijn geweest bij één van mijn zittingen…Ik
zou deze koppige cynici kunnen vragen hoe deze zogenaamde medeplichtigen van mij,
ook al zouden ze heel goed zijn in het nadoen van stemmen, de herkenbare stemmen
van vrouwen en mannen of andere dode familie van zitters na moeten doen als deze
zitters net aangekomen zijn uit Australië, India of Timbuktu. Ik wil niet
langer mijn kostbare energie verspillen met het discussiëren met sceptici
die net zo slecht geïnformeerd als bevooroordeeld zijn (Flint 1971: 170). Één
expert die Leslie Flint grondig onderzocht en pleitte voor zijn authenciteit was
professor William R. Bennett, een professor in elektrische techniek aan de universiteit
van Colombia in New York. Mijn ervaring met Mr Flint is uit de eerste hand;
ik heb de onafhankelijke stemmen gehoord. Verder bevestigen nieuwe onderzoekstechnieken
die in de eerste tests nog niet beschikbaar waren de eerdere conclusies doordat
ze aangaven dat de stemmen niet van Leslie konden komen. Maar om grondig te zijn,
moet je de mogelijkheid van medeplichtigen beschouwen… Deze suggestie werd
volledig ongegrond verklaard toen Leslie me kwam bezoeken in september van 1970
in New York. Daar, tijdens een niet afgesproken seance in mijn appartement, kwamen
de stemmen niet alleen door, maar ze namen deel aan het gesprek met de gasten
(Flint 1971: 220). Internet referenties Om een aantal van de stemmen
van Leslie Flint te beluisteren, ga op Internet naar de The Leslie Flint Educational
Trust http://www.leslieflint.com/leslieframe1.htm
OR Paranormal Voices [http://www.xs4all.nl/~wichm/death_ra.html]
<<
Previous Chapter : Book
Index : Next Chapter >>
| 
